— Ենթադրում եմ՝ ծանր գերան է,- ասաց երիտասարդ վարազը, որն արևի տակ տաքանում էր:
— Աննկարագրելի՜ ծանր,- շնչակտուր պատասխանեց արջը:
— Եվ դեռ հեռու՞ ես տանելու այն:
— Մինչև անտառի ծայրը:
— Այս տապի՞ն: Հաստատ հոգնել ես:
— Նույնիսկ մի՛ հարցրու:
— Այդ գերանը հարկավոր է երկուսով տանել,- ասաց վարազն ու ավելացրեց,- դե իսկ ես էլ գնացի: Քեզ հաջողություն եմ մաղթում, շատ մի՛ ծանրաբեռնիր ինքդ քեզ:
— Շնորհակալություն,- հառաչեց արջը:
— Չարժե,- պատասխանեց վարազը:
0 comments on “Առակ” Add yours →