Շատ հին ժմանակներում ապրում էր մի գյուղացի մարդ իր կնոջ հետ: Նրանք շատ աղքատեն էին, օրվա հացը վաստակում էին արդար ու ապրումմիասին հաշտ ու համերախհ: Մի օր էս մարդը գնում Է թագավորի մոտ, որ իր համար աշխատանք գտնի: Իր շան հետ ճանապարհ է ընկնում աշխարից աշհխար է ընկնում սար ու ձոր ընկնում մինչև հասնում է թագավորին: Սակայն թագավորը մերժում է և ճանապարհ է դնում խեղճ գյուղացին: Սա էլ իր հերթին նեղված վերադարձի ճանապարհ է բռնում: Հանկարծ շունը ուղությունը փոխում է և շարժվում է դեպի թփեը: Էս գյուղացին չի էլ պատկերացնում, որ շունն իր համար մի մեծ հարստություն է գտել գնում է շան հետևից և ինչ տեսնի՝ մի մեծ կարաս, մեջը մի կոտ ոսկի: Ուրախությունից քարանում է: Ուզում է տանել տալ թաքվորին, քանի որ նա շատ արդար մարդ է, մտածում է, որ դա թագավորի ոսկին կլինի, սակայն մոտենում է աղվեսը և թույլ չի տալիս, ասելով թե դու այն չես գողացել, այլ գտել ես: Տար և վայելիր, չ՞է որ դու խնդրանքով դիմեցիր նրան, իսկ նա մերժեց քեզ: Գյուղացի մարդե լսում է աղվեսին ու ոսկով լի կարասն ուսն առած տուն է վերադառնում: Քիչ անց աքլորն ի լուր բոլորին և հատուկ թագավորին ասում այդ լուրի մասին: Թագավորը զղջում էր, որ չեր օգնել այդ մարդուն: Ագահ մարդը միշտ պատժվում է: Իսկ գյուղացին և իր կինը շարունակում են ապրել էլ ավելի լավ:
0 comments on “Մի կոտ ոսկի” Add yours →